Samoupravljanje, 6/89, Beograd (Obim-10 strana B-5 formata)
Autor je teorijski ispitao hipotezu da: stepen demokratičnosti komunikacijske situacije determiniše sadržinu i učesnike komunikacije kroz medijske kanale, izbor vrste medija, strukturu i društveni položaj komunikacijske organizacije, stepen, smjer i sadržinu autonomnog angažovanja glasila u mnijenjskoj komunikaciji.

Pokazano je da se nejednakost u prostoru odlučivanja odražava i podržava kroz komunikacijsku praksu internih medija; odražava forsiranjem stvarnih centara moći kao izvora informacija, odsustvom kompetitivnosti u sadržajima i ovisnošću o institucionalnim procesima selekcije, održava forsiranjem, u sistem integrisanih, nosilaca mnijenja, zatvaranjem kanala emitiranja mnijenja spontane javnosti, struktuiranjem informacija sa preširoke interesne osnove, emisijom slika harmonične stvarnosti, pristajanjem uz posebna mnijenja već u prvoj fazi interesne sinteze, izbjegavanjem faze narušene ravnoteže kao područja izvora informacija, podržava: formalizacijom jednakosti šansi u komunikaciji interesa, forsiranjem informacija o proceduri i izostavljanjem informacija o sadržini odlučivanja, upotrebom neadekvatnog kodnog sistema i vremenskom zadrškom informacija.